آن گاه که دوباره رستوران رفتــــــــــــــــــــــــــــــم......
آن گاه که دوباره رستوران رفتــــــــــــــــــــــــــــــم...... 
یادم میــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاد.....
بعد از آخرین باری که رستوران رفتیم
مامان وبابای عزیزم تصمیم مهمی گرفتن
تصمیم گرفتن که حالا حالا ها
هوس رستوران رفتن نکنن....
شاید بعضی عزیزان بپرسند
چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرا؟؟؟؟؟
قدم زدنهای مکرر من بین میز ها و صندلی ها
سرک کشیدن به میز مشتری های دیگه..
دنبال گارسون ها کردن...
ورود به بخش هایی از
آشپزخونه وقنادیِ رستوران....
تنها بخشی از عللی ست
که سبب بروز تصمیم فوق الذکر شده
یـــــــــــــــــــــــــــــعنی
باز شما از همه ی آنچه
من
در رستوران بر سر رستورانیان میارم با خبر نیستید
تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــازه
اگه مطلع هم بشید
شنیدن کی بود مانند دیدن......
با این وجود پدر ومادر گرامی ام
با اعتماد به نفس کامل
عزم خود را جزم کردند و
تصمیم بر رستوران رفتن گرفتن...
کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلی وسیله
همراهمون بود
دفترچه و مازیک...
ماشین بازی کوچک...
کتاب داستان های زیبا ورنگارنگ...
تخم مرغ آب پز که بسیار علاقه دارم به پوست گرفتنش...
زیتون سیاه که علاقه دارم به خوردنش...
خیار وگوجه ی بسیار خرد شده
که خودم ساندویچ درست کنم...
کاکای رشتی
که مامانی فقط چندین ساعت زمان
برای آماده سازیشون صرف کرده بود...
وچیزهای خرد وریز دیگه....
حالا دیگه با تجیزات کــــــــــــــــامل
وبا تمــــــــــــــــــام قوا در رستوران مستقریم....
غذا سفارش دادیم و
منتظـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــریم
فعلا که با این تخم مرغ آبپز زیبا سرگرمم...
ساندویچ تخم مرغ آبپز خوشمزه درست کنـــــــــــــم....
هنـــــــــــــــــــــوز عذای شما نیومده؟؟؟؟؟
بهر حـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــال
غذای من
تموم شده
و دارم دورنمایی از فعالیتهای چند دقیقه ی دیگه رو
توی ذهنم مرور می کنم....
دارم کاکای رشتی می خورم وقدم میزنم...
در ضمن بار وبندیل ما رو می بینید؟؟؟؟
می خوام
برم اون طــــــــــرـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــف...
البته دیگه شب هم شده باید برگردیم خونه....
داریم میریم خونه...
همه خوشحالیم
خیلی خوش گذشت...
البته علی رغم همه ی حواشی
رستوران همیشه خوش می گذره...
این بار خیلی بیشتر ....
چون با تمام قوا آمده بودیم
حواشی با مزه کمتری داشت
والبته تولد مامانی هم بود....
یعنی به خاطر شیطنت یه وروجک از نعمت رستوران رفتن محروم میمونی؟
ما که دو تا ش رو داریم وقتی میریم رستوران همین بساط رو داریم
ولی غذای وروجکان رو به منزل منتقل میکنیم تا خونه بخورن
خوبه باز رستوران ایرانی دارین!